Luwische Sprache

di Anatoolische Sprooche i de Bronzezitt und früene Isezitt (uufrecht) und i de Antiki (schrääg).

S Luwisch (uf hethitisch: luwili) isch en indogermanischi Sprooch, wo zäme mitem Hethitische und anderne Sprooche zom anatolische Zwiig ghört. S isch schriftlich abem 19. Joorhundert v. Chr. bizügt und isch dodemit nebetem Hethitische di eltisti schriftlich bizügti indogermanischi Sprooch. Öberliferet isches bis is 7. Jh. v. Chr., uusgstorbe isches woll erst i de Antiki, vermuetli i de Römerzitt. I de Bronzezitt isches im süüdliche Chliiasie verbraitet gsii, i de Isezitt im südöstliche Chliiasie und z Syrie, woses di offizielli Sprooch vo de neohethitische Stadtstaate gsii isch.